فاطمه صالحی؛ جعفر نکونام؛ محمد هادی امین ناجی
چکیده
دیدگاه اختصاص خطابهای قرآن به معصومان بر برخی ادله روایی تکیه دارد که مهمترین آنها را میتوان روایات دارای عبارت من خوطب به، روایات نحن الراسخون، حدیث ثلقین، احادیث دوری قرآن از عقلهای مردمان، روایات بیان تفصیل احکام مجمل قرآن و روایات انحصار تفسیر از سوی امام علی علیهالسلام دانست. بررسی سندی این روایات بهجز درباره حدیث ...
بیشتر
دیدگاه اختصاص خطابهای قرآن به معصومان بر برخی ادله روایی تکیه دارد که مهمترین آنها را میتوان روایات دارای عبارت من خوطب به، روایات نحن الراسخون، حدیث ثلقین، احادیث دوری قرآن از عقلهای مردمان، روایات بیان تفصیل احکام مجمل قرآن و روایات انحصار تفسیر از سوی امام علی علیهالسلام دانست. بررسی سندی این روایات بهجز درباره حدیث ثقلین که متواتر است نشاندهنده ضعف اغلب آنهاست. از لحاظ دلالی نیز علاوه بر اینکه مضامین آنها افاده اختصاص خطابهای قرآن به معصومان نمیکند، در رویارویی با ادله قطعی و محکم قرآنی و روایی مانند آیات قرآن در بیان بودن قرآن برای مردم، خطاب صریح به مردم، اهل کتاب و مشرکان، توصیه مردم به تدبر در قرآن، وجود توبیخ و سرزنش و تهدید و عتاب در خطابها، پاسخ به سؤالات و استفتائات مردم و روایات همسو با این آیات این دیدگاه را مخدوش و مردود میسازد.