زینب احمدیان؛ سید عبدالرسول حسینی زاده
چکیده
یکی از مسائل بحثبرانگیز در حوزه قرآنپژوهی، امکان وجود معانی متعدد در تفسیر یک واژه و نیز حجیت و کیفیت اعتبار شرعی این وجوه معنایی است. در طول قرنهای گذشته، اندیشمندان اسلامی در صدد پاسخ به این سؤال برآمدهاند که آیا خداوند از واژگان و عبارات قرآن کریم فقط یک معنا و مفهوم را قصد کرده یا معانی متعددی را از آنها اراده نموده است. ...
بیشتر
یکی از مسائل بحثبرانگیز در حوزه قرآنپژوهی، امکان وجود معانی متعدد در تفسیر یک واژه و نیز حجیت و کیفیت اعتبار شرعی این وجوه معنایی است. در طول قرنهای گذشته، اندیشمندان اسلامی در صدد پاسخ به این سؤال برآمدهاند که آیا خداوند از واژگان و عبارات قرآن کریم فقط یک معنا و مفهوم را قصد کرده یا معانی متعددی را از آنها اراده نموده است. اهمیت این مسأله به جهت تأثیر زیاد این مبنا در بررسی معانی قرآنی و کشف مراد الهی از آن است.پژوهش حاضر با روش تحلیلی و توصیفی به بررسی آرای آیتالله جوادیآملی درباره چندمعنایی قرآن پرداخته و جایگاه این مبنا را در کنش تفسیری ایشان بررسی کرده است. نتیجه از آن حکایت دارد که در تفسیر تسنیم، اصل امکان استعمال لفظ در بیش از یک معنا پذیرفته شده و این مبنا در تفسیر مشترکات لفظی، مَجازات، کنایات و بواطن آیات قرآن کریم به کار رفته است.