In collaboration with Payame Noor University and Scientific Association of Quran and Testaments

Document Type : Research Paper

Authors

azad university of tehran

Abstract

Tasnim Tafsir, created by Ayatollah Javadi Amoli, is one of the ijtihad interpretations of the Qur'an in the contemporary era, which has mainly used the method of the Qur'an to the Qur'an, following the interpretation of Al-Mizan. The author of this commentary, in expressing the teachings of the Crimean verses, has devoted his efforts to a reasoned and methodical interpretation of the verses of the Divine Book, and on this basis, he has considered the opinions of other commentators and criticized their interpretive thoughts. Using a descriptive-analytical method, the present article, by examining examples of Tasnim's interpretation centered on the method of critique, shows that Ayatollah Javadi Amoli, while observing ethics, makes a purposeful critique by applying interpretive rules accepted by both parties and possibly criticizing these rules in The interpretive thought of other commentators has acted and explained the inaccuracies of the opinions of some commentators with rational arguments and narrative citations, in accordance with criteria such as: agreement with other similar verses, authority of appearances, harmony with the context of the verses and compliance with argumentative reason. In Tasnim's commentary, by incorrectly analyzing their reasons, he expresses their incorrect interpretations, denial and God's true intention from the verses of the Holy Quran.

Keywords

  • قرآن کریم، ترجمه فولادوند.
  • ابن منظور، جمال‌الدین ابوالفضل، (1414 ق)، لسان العرب، چاپ سوم، نشر دارصادر، بیروت. ۱۴۰۵ ق.
  • ایازی، محمد علی، (۱۴۱۴ ق)،(الف) المفسرون حیاتهم و منهجهم، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، تهران.
  • آخوند خراسانی، شیخ محمد کاظم، (1409 ق)، کفایه الاصول، مؤسسة آل البیت علیهم السلام لإحیاء التراث، قم
  • بابایی، علی اکبر، عزیزی کیا، غلامعلی و مجتبی روحانی راد، زیر نظر محمود رجبی (1396 ش)، روش­شناسی تفسیر قرآن، چاپ هفتم، انتشارات سمت، تهران. پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، قم.
  • بابایی، علی اکبر، (1394 ش)، قواعد تفسیر قرآن، انتشارات سمت، تهران. پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، قم.
  • برنجکار، رضا، (1391ش)، روش‌شناسی علم کلام، اصول استنباط و دفاع در عقاید، مؤسسه علمی فرهنگی دارالحدیث، قم.
  • ثعلبی، احمد ابن محمد(1422ق)،الکشف والبیان، دارالاحیاء التراث العربی، بیروت.
  • خرمشاهی، بهاءالدین، (1363ش)، «آیین نقد کتاب»، مجله نشر دانش، شماره 21، صص 9-19.
  • جوادی آملی، عبدالله، (1378 ش)، تفسیر تسنیم، ج 1 و 2، اسراء، قم.
  • جوادی آملی، عبدالله، (1383 ش)، توحید در قرآن، اسراء، قم.
  • جوادی آملی، عبدالله، (1387 ش)، تفسیر تسنیم، ج 12 و13و17 ، اسراء، قم.
  • جوادی آملی، عبدالله، (1387 ش)، تفسیر تسنیم، ج 19 و 26 و 27، اسراء، قم.
  • جوادی آملی، عبدالله، (1394 ش)، تفسیر تسنیم، ج 37، اسراء، قم.
  • جوادی آملی، عبدالله، (1395 ش)، تفسیر تسنیم، ج 42، اسراء، قم.
  • جوادی آملی، عبدالله، (1396 ش)، تفسیر تسنیم، ج 44 و 45 و 46، اسراء، قم.
  • درودی، فریبرز، (1393ش)، «درآمدی بر انواع نقد وکارکردهای آن»، فصلنامه نقد کتاب، سال اول، شماره 3 و 4، صص 221-234.
  • دهخدا، علی اکبر، لغت‌نامه پانرده جلدی، (1373ش)، به‌کوشش جعفر شهیدی و محمد معین ، دانشگاه تهران، تهران.
  • راغب اصفهانی، حسین بن محمد، (1412 ق)، المفردات فی غریب‌القرآن، تحقیق: صفوان عدنان الداودی، دار القلم، دمشق.
  • رجبی، محمود، (۱۳96 ش)، روش تفسیر قرآن، چاپ هشتم، پژوهشگاه حوزه ودانشگاه، قم.
  • رشیدرضا، محمد(1990 م)، المنار تفسیر القرآن العظیم، ناشر: الهیئة المصریة العامة للکتاب، مصر. از سایت http://lib.eshia.ir/
  • زرکشی، محمد بن بهادر، (1408 ق)، البرهان فی علوم‌القرآن، چاپ محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت.
  • زرین کوب، عبدالحسین(1361)، نقد ادبی، چاپ سوم انتشارات امیر کبیر، تهران.
  • زمخشری، جارالله محمود ابن عمر (1407ق)، الکشّاف عن حقائق غوامض التنزیل و عیون الأقاویل فی وجوه التأویل، دفتر تبلیغات اسلامی ، قم.
  • ساروخانی، باقر، (1375 ش)، روش­های تحقیق در علوم اجتماعی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران.
  • سبحانی، جعفر، (1382)، مقاله «روش صحیح تفسیر قرآن»، مجله قبسات، دوره 8، شماره 29، صص 9-29.
  • سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر،(1430 ‌‎ق)، البهجة المرضیة على الفیة ابن مالک‌، چاپ نوزدهم ، اسماعیلیان، قم.
  • سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، (1421ق)، الاتقان فی علوم­القرآن، محقق فواد احمد، دارالکتاب العربی، بیروت.
  • طباطبایی، محمد حسین، (1378 ش)، المیزان فی تفسیر القران، مترجم: محمد باقر موسوی، چاپ یازدهم، دفتر انتشارات اسلامی، قم.
  • طباطبائی، سید محمد حسین، (1364 ش)، اصول فلسفه و روش رئالیسم، مقدمه و پاورقی از مرتضی مطهری، انتشارات صدرا، تهران.
  • طبرسی، فضل بن حسن، (1372ش)، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، چاپ سوم، افست، مؤسسة أعلمی، بیروت ، لبنان
  • طوسی، محمد بن حسن، (1413 ش)، التبیان فی تفسیرالقران، تصحیح: احمد حبیب عاملی، دفترانتشارات اسلامی، قم.
  • فراهیدی، خلیل بن احمد، کتاب‌العین، (1424ش)، انتشارات اسوه، تهران.
  • فنایی اشکوری، (1386ش)، مقاله «عیار نقد»، کتاب نقد و نقد کتاب، مؤسسه خانه کتاب،  تهران.ص141-150
  • فخر رازی، محمد ابن عمر( 1420ق)، مفالیح الغیب ، داراحیا التراث العربی، بیروت.
  • فهیمی تبار، حمید رضا، (1387 ش)، «روش شناسی تفسیر تسنیم»، مجله پژوهش­های قرآنی، دوره 14، شماره 53، صص 12-39.
  • قرطبی، أبو عبد الله محمد بن أحمد(1384ق)، الجامع لاحکام القران( تفسیر القرطبی)، تحقیق احمد البردونی، ناشر: دارالکتب المصریه،القاهره. قابل دسترسی از سایت http://lib.eshia.ir/
  • مظفر، محمد رضا، (1386 ش)، اصول الفقه، شرح فارسی: سید عبدالله اصغری، ناشر عبدالله اصغری، قم.