قرآن کریم
- آملى، حیدر بن على (1422ق). تفسیر المحیط الأعظم و البحر الخضم فی تأویل کتاب الله العزیز المحکم. قم: نور على نور.
- ابنعجیبه، احمد (1419ق). البحر المدید فى تفسیر القرآن المجید. قاهره: حسن عباس زکی.
- ____________ (1352ش). المقدمات من کتاب نص النصوص. تهران: قسمت ایرانشناسی انستیتو ایران و فرانسه پژوهشهای علمی در ایران.
- ابنعربى، محیی الدین محمد بن على (1410ق). رﺣﻤﺔ من الرحمن فى تفسیر و اشارات القرآن. دمشق: ﻣﻄﺒﻌﺔ نضر.
- ______________________ (1422ق). تفسیر ابن عربى. بیروت: دار إحیاء التراث العربی.
- ______________________ (1423ق). دیوان ابن عربى. بیروت: دار الکتب اﻟﻌﻠﻤﯿﺔ.
- ابن میمون، موسی بن میمون (1397ش). راهنمایی سرگشتگان(ترجمه دلائل الحائرین). ترجمه ناصر عباس پور. تهران: ورا.
- ازهرى، محمد بن احمد (1421ق). تهذیب اﻟﻠﻐﺔ. بیروت: دار احیاء التراث العربی.
- اصغرپور، حسن (1394ش). «روح البیان فی تفسیرالقرآن». دانشنامه جهان اسلام. شماره20.
- امینی نژاد, علی (1398). آشنایی با مجموعه عرفان اسلامی. تهران: انتشارات مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره).
- ایازی،سیدمحمدعلی (1377ش). «چهره درخشان وانوار درخشان». بیّنات. سال پنجم (شماره 17). صص 26-51.
- پاکتچی، احمد (1392ش). تاریخ تفسیر قرآن. قم: دانشگاه امام صادق(ع).
- پرک (2019م). آخرین منجی. تهران: انتشارات آوای بوف.
- پورطولمی، منیرالسادات و رجبی کبودچشمه، معصومه (1392ش)، «مبانی حکمی اسم اعظم درعرفان نظری» مطالعات عرفانی، بهار و تابستان92 (شماره17). صص 21-38.
- تسترى، سهل بن عبدالله (1423ق). تفسیر التسترى. بیروت. دار الکتب اﻟﻌﻠﻤﯿﺔ.
- جلالی، غلامرضا (1378ش). «نظـریـه انـسان کامل از عرفان ابـن عربی تا عرفان امام خـمینی». حوزه. آذر و دی 1378 (شماره 94و95).
- جهانگیرى، محسن (1375ش). محیى الدین ابن عربى چهره برجسته عرفان اسلامى. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
-حسینی، مریم و رضایی، فاطمه (1399ش) «جریان شناسی تفاسیر عرفانی از نخستیم تفاسیر تا تفسیر عبدالرزاق کاشانی بر اساس آیه رؤیت». عرفانیات در ادب فارسی. دوره 11 (شماره 42). صص 13-39.
- حسینى همدانى، محمد (1404ق). انوار درخشان در تفسیر قرآن. تهران: لطفى.
- خیاطان، قدرت اله و خادمی، سمیه (1395ش). «روش شناسی تفسیر عرفانی بیان السعاده فی مقامات العباده». مطالعات قرآنی. تابستان1395 (شماره26). صص 127-148.
- دهقان منگابادی، بمانعلی (1379ش). «سبک و شیوه تفسیری صدرالمتألهین در تفسیر قرآن». پژوهش های فلسفی- کلامی . (شماره 5 و 6). صص 5-21.
- رحیمیان، سعید (1397). مبانی عرفان نظری. تهران: سمت.
- روحی برندق، کاوس (1391ش). «چندگانگی اسم اعظم در حدیث»، علوم حدیث، سال 17 (شماره 4). صص 114-136.
- ____________ (1394ش)، «معیار اعظم بودن اسم اعظم در عرفان اسلامی»، مطالعات عرفانی، پاییز و زمستان 94 (شماره22). صص 89-118.
- سلطان علىشاه، سلطان محمد بن حیدر (1372ش). متن و ترجمه فارسى تفسیر شریف بیان السعادة فى مقامات العبادة. تهران: سر الاسرار.
- سلمى، محمد بن حسین (1369ش). حقائق التفسیر. تهران: مرکز نشر دانشگاهى.
- شجاری، مرتضی (1385ش). «انسان کامل ازدیدگاه ابن عربی و پیشینه آن». زبان و ادبیات پارسی دانشگاه آزاداسلامی. (شماره دوم). صص 73-96.
- صدرالدین شیرازى، محمد بن ابراهیم (1360ش). اسرارالآیات. تهران: انجمن حکمت و فلسفه.
- _______________________ (1361ش). تفسیر القرآن الکریم. قم: بیدار.
- _______________________ (1378ش). المظاهر الإﻟﻬﯿﺔ فی أسرار العلوم الکماﻟﯿﺔ. تهران: بنیادحکمت صدرا.
- صفا، ذبیحﷲ (1352ش). حماسه سرایی در ایران. تهران: امیرکبیر.
- طباطبایى، محمدحسین (1374ش). ترجمه تفسیرالمیزان. ترجمه محمدباقر موسوى. قم: دفترانتشارات اسلامی.
- عبدالهی عابد، صمد (1389ش). «بروسوی، تفسیر روح البیان و روش مفسر در نگارش آن». مطالعات تفسیری. سال یکم (شماره3 ). صص 135-168.
- فیروز آبادى، محمد بن یعقوب (1415ق). القاموس المحیط. بیروت: دار الکتب اﻟﻌﻠﻤﯿﺔ.
- فیومى، احمد بن محمد. (1414ق). المصباح المنیر فى غریب الشرح الکبیر للرافعى. قم: موسسه دار الهجرة.
- قیصری ، داود (1375ش). شرح فصوص الحکم. تهران: شرکت انتشارات علمی فرهنگی.
- کاشانى، حبیبالله بن علىمدد (1383ش). تفسیر ست سور. تهران: شمس الضحى.
- کدخدایی، علی رضا (1397ش). «ذوالنون مصری و عرفان اسلامی نخستین». هفت آسمان. (شماره75). صص 57-118.
- کهن، آبراهام (1390ش). گنجینه ای از تلمود. تهران: اساطیر.
- مرتضى زبیدى، محمد بن محمد (1414ق). تاج العروس من جواهر القاموس. بیروت: دار الفکر.
- مستر هاکس (۱۳۷۷ش). قاموس کتاب مقدس. تهران: اساطیر.
- معرفت، محمدهادی (1380ش). تفسیر و مفسران. قم: موسسه فرهنگی تمهید.
- معصومی، حسین (1384ش). «اسم اعظم چیست؟». اندیشه های فلسفی، سال دوم (شماره4). صص 73-85.
- موسوى سبزوارى، عبدالاعلى (1404ه.ق). مواهب الرحمن فی تفسیر القرآن. بیروت: مؤسسه اهل البیت.
- میبدی، ابو الفضل رشید الدین (1371ش). کشف الأسرار و عدة الأبرار. تهران: امیرکبیر.
- میرجهانى طباطبایى، محمدحسن (1398ق). تفسیر ام الکتاب. تهران: کتابخانه صدر.
- یثربی،سیدیحیی (1379ش). «مبانی معرفت شناسی عرفان سیدحیدرآملی»، ذهن، (شماره 73). صص 159-168.
)