In collaboration with Payame Noor University and Scientific Association of Quran and Testaments

Document Type : Research Paper

Authors

1 Payame Noor

2 Graduated in Arabic language and literature

3 Assistant Professor, Department of Arabic Language and Literature, Payame Noor University

Abstract

Axis 'consort' or the 'coming together' words, one of the linguistic signs that a constructive role in shaping the language plays. Article "Nzl" is one of the most frequent Quranic words, nearly four times in the Qur'an used. The difference in the meaning of the word "ejaculate" and "discount" offered divergent views among commentators, some differences in the meaning of "sudden revelation and gradual" and the "multiplicity of revelation" consider the Quran; But due to the settlement of these terms, it becomes clear that such views are not consistent with the context of the verses, and long linguists such views because Asymmetry and coordination with the verses, were wrong because the meanings of words Koran, unaware of the context of internal and external signs, it is possible So in this paper, which is a descriptive analysis of the semantic difference between emantics "axis consort" has been studied and achieved show, The word "Enzal" consort with words and concepts, that of "common descent" and general situations, without dedicating a person or a specific set implies, but the word "Tanzel" in the context of the verses on "special Descending "for an individual or a particular set of states or implies certain And emphasize, exaggerate the extent of ejaculation means more than words can convey, and the word discount with certain concepts, such as landing mercy, "Ghaith," "recognition and measurement of affairs", "does the Qur'an to the Prophet " And "signs of introvert and extrovert devoted to God," it is settled.

Keywords

Main Subjects

  • قرآن کریم (1393) ترجمه، مصطفی خرمدل، تهران: نشر احسان.
  • نهج البلاغه، امام علی، (1389)، ترجمه محمد دشتی، تهران، انتشارات مبین اندیشه.
  • آلوسی (1990)، روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم، بیروت: دار الکتب العلمیة.
  • ابن ابی شیبه، محمد بن عبدالله. (بی‌تا)، المصنف، بیروت: دارالفکر.
  • ابن عاشور، محمد الطاهر (1997). التحریر والتنویر، تونس: دار سحنون للنشر والتوزیع.
  • ابن فارس، احمد (1420). معجم مقاییس‌اللغة، تح: ابراهیم شمس الدین، بیروت: دار الکتب العلمیه.
  • ابن منظور، محمد بن مکرم (1408). لسان العرب، بیروت: دار الاحیاء التراث العربی.
  • ابن هشام، عبدالله جمال الدین (2001). مُغنی اللَّبیب عن کتب الأعاریب، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
  • ابو حیان الأندلسی، محمد بن یوسف (2001). تفسیر البحر المحیط، بیروت: دار الکتب العلمیة.
  • احمدی، بابک، (1388)، از نشانه‌های تصویری تا متن، چاپ هشتم، تهران: نشر مرکز.
  • اختیار، منصور (1348). معناشناسی، تهران: سازمان تبلیغات اسلامی.
  • استرابادی، رضی الدین (بی‌تا). شرح شافیة ابن الحاجب، تح: محمد نور الحسن؛ محمد یحیی عبد الحمید، بیروت: دار الکتب العلمیة.
  • الغرناطی، أحمد بن إبراهیم (بی‌تا). ملاک التأویل القاطع بذوی الإلحاد والتعطیل فی توجیه المتشابه اللفظ من آی التنزیل، بیروت: دار النشر.
  • جاحظ، أبو عثمان عمرو بن بحر (1947). البیان والتبیین، تحقیق: حسن السندوبی، ط،3، القاهرة: مطبعة الاستقامة.
  • جوهری، اسماعیل بن حماد (1407)، الصحاح فی اللغه، تح: عبدالغفور عطار، بیروت: دارالعلم.
  • خرم دل، مصطفی (1393)، تفسیر نور، چاپ دهم، تهران: نشر احسان.
  • الخطیب، عبد الکریم (بی تا). التفسیر القرآنی للقرآن، القاهرة: دار الفکر العربی.
  • دامغانی، حسین بن محمد، (1983)، الوجوه و النظائر فی القرآن الکریم. تح، عبدالعزیز سید الاهل، ط،4، بیروت: دارالعلم للملایین.
  • راغب الأصفهانی، حسین بن محمد (1412). المفردات فی غریب القرآن، تح، صفوان عدنان داودی، بیروت: دار العلم.
  • رافعی، مصطفی صادق (2005). اعجاز القرآن و البلاغة النبویة، ط 8، بیروت: دار الکتب العلمیة.
  • رامیار، محمود، (1362 ش). تاریخ قرآن، چ دوم، تهران: انتشارات امیرکبیر.
  • رشید رضا، محمد (1990)، تفسیر المنار، القاهره: الهیئة المصریة العامة للکتاب.
  • روحانی، محمود (1414) المعجم الإحصائی لألفاظ القرآن، چاپ دوم، مشهد: انتشارات قدس رضوی.
  • زحیلی، وهبه مصطفی (1418)، التفسیر المنیر، بیروت: دار الفکر المعاصر
  • زمخشری، محمود بن عمر (1407 ق) الکشاف، بیروت: دار الکتاب العربی.
  • ساسانی، فرهاد و پرویز آزادی (1391). «تحلیل مؤلفه‌های معنایی حق در قرآن کریم با بهره‌گیری از شیوه‌های هم‌نشینی و جانشینی»، مجله پژوهش‌های زبان و ادبیات تطبیقی، د 3، ش 1 (پیاپی 9)، صص 75-97.
  • سامرائی، فاضل صالح (2006)، بلاغة الکلمة فی التعبیر القرآنی، ط 2، القاهرة: نشر العاتک.
  • سوسور، فردینان (1380) مبانی ساختگرایی در زبان‌شناسی، ترجمه: کورش صفوی، تهران: حوزه هنری.
  • سید قطب، (بی‌تا). فی ظلال القرآن، قاهره: دارالشروق.
  • شریفی، شهلا و نامور فرگی، مجتبی (1391). «تقسیم‌بندی جدید انواع باهم‌آیی واژگانی با در نظر گرفتن ویژگی‌های فرامتنی در شکل‌گیری انواع باهم‌آیی»، مجله زبان‌شناسی و گویش‌های خراسان، ش 3، پیاپی، صص 113-141.
  • طباطبایی، محمد حسین (1393)، تفسیر المیزان، بیروت: مؤسسة الاعلمی للمطبوعات.
  • طبرانی، سلیمان بن احمد (بی‌تا)، المعجم الکبیر. بیروت: دارالفکر.
  • طبرسی، فضل بن حسن (1995). مجمع البیان فی تفسیر القران، تح: السید محسن الامین العاملی، بیروت: مؤسسة الاعلمی للمطبوعات.
  • طوسی، محمد بن الحسن (بی تا) التبیان فی تفسیر القرآن، تح: أحمد العاملی، بیروت: دار إحیاء التراث.
  • فخر الدین رازی، محمد بن عمر (2000). التفسیر الکبیر (مفاتیح الغیب)، بیروت: دارالکتب العلمیه.
  • فیض کاشانی، محسن (1418). تفسیر الصافی. تحقیق: الشیخ حسین الأعلمی، تهران: مکتبه الصدر، چاپ دوم.
  • القمی، ابو الحسن علی بن ابراهیم، بی‌تا، تفسیر القمی، تح: السید طیب الموسوی الجزائری، قم: مکتبة الهدی
  • کمال، احمد عادل (1367 ش)، علوم القرآن، چاپ اول، تهران: نشر احسان.
  • مجلسی، محمدباقر، (۱۹۹۸) بحار الانوار الجامعة لدُرر أخبار الأئمة الأطهار، بیروت: دار الفکر.
  • محمد، أبو موسی، (بی‌تا) خصائص التراکیب ، القاهره: مکتبة وهبة السابعة.
  • معرفت، محمد هادی (1412 ق) التمهید فی علوم القرآن، قم: جامعه مدرسین.