با همکاری مشترک دانشگاه پیام نور و انجمن علمی قرآن و عهدین ایران

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشگاه شاهد

2 دانشگاه قم

چکیده

هدف این پژوهش «نقد و بررسی لطائف القرآن در تفسیر مفاتیح الغیب» می‌باشد. جامعه تحقیق در این پژوهش، متنی است و شامل سی جزء قرآن براساس تفسیر مفاتیح الغیب است. این تحقیق به لحاظ هدف، بنیادی و روش آن توصیفی – تحلیلی است. یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که در تفسیر مفاتیح الغیب 233 مورد لطیفه (لطایف آیات) به کار رفته است که از این تعداد، 184 مورد آن نکته تفسیری، 28 مورد ادبی، 15 مورد تفسیری – ادبی، 5 مورد تفسیری – کلامی، و 1 مورد روایی است. این نکته ها در انواع مختلفی همچون: لطیفه معنوی، لطیفه لفظی، لطیفه عزیز، استعاره لطیف، و... ذکر شده است. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد نکات تفسیری لطایف فخررازی نسبت به نکات دیگر لطائفش بیشتر است. از میان 233 لطیفه در 61 مورد به نوع لطیفه اشاره شده است و در 172 مورد واژه لطیفه را بدون قید بکار برده است و به نوع آن اشاره نشده است.             
   به دو نکته در روش فخررازی و لطائفش اشاره می شود:
1- روش بیان: بیان فخر در لطائفش بیانی استدلالی است.
2- روش نامگذاری انواع لطائف: فخر در نامگذاری انواع لطائفش معیار و ملاک کاملا مشخصی ندارد.
 

کلیدواژه‌ها

 قرآن کریم.
- ابن منظور، محمد بن مکرم (1405)، لسان العرب، قم، آداب الحوزه.
ازهری، محمد بن احمد (1421)، تهذیب اللغه، بیروت، داراحیاء التراث العربی.
- تهانوی، محمدعلى بن على‏ (1996م)، کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم‏، بیروت، مکتبة لبنان ناشرون‏.
- خالدی، صلاح عبد الفتاح (1412)، لطائف القرآنیه من کنوز القرآن، دمشق، دارالقلم.
- رشیدالدین میبدی، ابوالفضل (1371)، کشف الاسرار و عده الابرار، تهران، انتشارات امیر کبیر.
- شفاعی، زهرا - اوجبی، علی - ثقفیان، اکبر (1389)، فخررازی وتفسیرکبیر،تهران، خانه کتاب ایران.
- طوفی، سلیمان بن عبد القری (1977م)، الاکسیر فی علم التفسیر، قاهره، مکتبه الاداب.
- عسقلانی، ابن حجر شهاب الدین (1329)، لسان المیزان، هند، دائره المعارف النظامیه.
- عودات، فوائد (1431)، خواطر ولطائف، اردن، عالم الکتب الحدیث.
- فخر الدین رازی، ابو عبد الله محمد بن عمر (1420)، مفاتیح الغیب، بیروت، داراحیاء التراث العربی.
- قشیری، عبد الکریم (2000م)، لطائف الاشارات، مصر، الهیئه المصریه العامه للکتاب.
- معرفت، محمد هادی (1396)، تفسیر و مفسران، قم، انتشارات تمهید.